Osoby, które na podstawie tych map chciałyby określić położenie geograficzne poszczególnych miejsc, powinny zwrócić uwagę na zapis w lewym górnym rogu mapy, określający długość geograficzną. Połowa map powiatu oszmiańskiego posiada oznaczenia "na wschód od Ferro", zamiast późniejszego (i zgodnego z obecnym standardem) "na wschód od Greenwich". Dotyczy to map: Wiszniew, Wołożyn, Iwje, Lubcz, Iwieniec, Korelicze oraz Jeremicze i oznacza przesunięcie na zachód w stosunku do Greenwich o 17°39'46".

Wprawdzie już w 1911 roku Międzynarodowa Unia Geograficzna przyjęła za powszechnie obowiązujący południk przechodzący przez główny teleskop w Królewskim Obserwatorium Astronomicznym w Greenwich (dzielnica Londynu), jednak jeszcze w latach 20 dwudziestego wieku wyznaczano długość geograficzną licząc m.in. od Ferro (El Hierro) na Wyspach Kanaryjskich, Paryża, Rzymu i Pułkowa k. Petersburga.

W „POLSKIM PRZEGLĄDZIE KARTOGRAFICZNYM” tom 1 nr 5 (marzec 1924) w artykule pod tytułem „STAN PRAC WOJSKOWEGO INSTYTUTU GEOGRAFICZNEGO (I. 1923 - III. 1924)” tak opisywano ten problem:

„Obecna działalność Wydziału kartograficznego W. I. G. objęła przygotowanie mapy Polski 1: 100.000 i 1: 300.000. Poprzednio omówiono pierwsze wydanie mapy 1: 100.000 (E. Romer: Stan prac nad mapą Polski 1: 100.000. "Przegląd" str. 3-8), obejmujące serję sekcyj, wydaną przeważnie w wojennych jeszcze latach, przeznaczoną do doraźnego użytku wojska. Nagłość więc zadania sprawiła, że mapy reprodukowano tylko jednobarwnie i że wykazywały one w druku bardzo wiele braków, które czasem obniżały wybitnie nawet czytelność rysunku. Nie widać było również żadnego planu, zmierzającego do stworzenia jednolitej (poza podziałką) mapy.

Praca pokojowa Instytutu przyniosła poważne zmiany i postępy. (…).

Mapa polska jest więc mapą stopniową, której sekcje są ograniczone południkami i równoleżnikami. Co do projekcji jest niejednolitą o tyle, że część jej, a mianowicie sekcje reprodukowane z mapy 1: 126.000,pozostały wycięte wzdłuż południków i równoleżników z projekcji Bonnego, gdy reszta jest w rzucie wielostożkowym. Praktycznie różnica ta nie będzie grała roli i poszczególne arkusze będą ze sobą na brzegach się zgadzały.

Jednolitość mapy rozbija więcej inny jej szczegół: Ogromna większość sekcyj obejmuje, jak sekcje austrjackie i pruskie, 15' szerokości geograficznej i 30' długości geograficznej: południk jednak 43° 30'na wschód od Ferro, rzeka Zbrucz; a na południe od Dniestru jest 46° λ zachodnią granicą innego podziału: sekcyj o 27' długości geograficznej według wzoru rosyjskiej dwuwiorstówki. Jako południk pierwszy zachowano na wschód od tej linji południk Pułkowa, na zachód Ferro. Podział taki rozbijający jednolity ustrój mapy, niczem nieuzasadniony, powinien być bezwarunkowo usunięty. Żądać należy dla całej mapy pól sekcyjnych o 30' długości. Zdaje mi się również, że tradycyjne Ferro także nie powinno się znajdować w mapie polskiej, pożądany jest zupełnie nowy podział: 30' λ x 15'φ dla sekcji z długościami od Greenwich.

Robota taka, choćby tylko przedrukowa, przyczyniłaby się w dużej mierze do nadania swoistości i jednolitości polskiej mapie, bez trudu też i z niewielkimi względnie kosztami mogłaby być przeprowadzona.”

W przypadku prowadzenia poszukiwań genealogicznych trzeba zwrócić uwagę, że genealogia zakłada m.in. analizy możliwych kierunków migracji w danym okresie. Dlatego warto obejrzeć schemat przedwojennych połączeń komunikacyjnych zawartych na przedwojennej mapie drogowo-turystycznej województwa wileńskiego (1:300000) udostępnionej w zbiorach Podlaskiej Biblioteki Cyfrowej [kliknij na okładkę mapy].

Jeżeli ktoś planuje poszukiwanie przodków to powinien zwrócić uwagę, iż genealogia wymaga m.in. dobrej orientacji na terenie jakich parafii i jednostek administracyjnych żyli nasi przodkowie. Dlatego zamieszczam odnośnik do Mapy województwa wileńskiego (1928)udostępnionej w zbiorach Podlaskiej Biblioteki Cyfrowej, która pokazuje przebieg granic powiatu oszmiańskiego i pozostałych powiatów województwa wileńskiego [kliknij na okładkę mapy].