Parafia rzymsko-katolicka
Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
w Wiszniewie

„Kościół w Wiszniewie drewniany fundował w 1424 r. Siemion Gdygołdowicz kasztelan wileński, dzierżawca smoleński 155),i o tem, że kościół smutne losu przechodził początkowo koleje, świadczy to, co pisze w 1608 r. Adamowa Chreptowiczowa, oddając po śmierci męża dobra Wiszniewskie na wieczność synowi swojemu Jerzemu: »Kościół katolicki starożytnej fundacyi od przodka mego mnie Adamowej Chreptowiczowej Anny Komajewskiej, Pana Siemiona Gdygołdowicza, który wszystek sprofanowany i dalej czterdziestu lat bez chwały bożej w ręku heretyckich nowochrześcijańskich będąc, był spustoszony, do którego kościoła według fundacji tak ludzie, jako i grunty od różnych osób rozebrane były, które my swym własnym groszem z ręku różnych ludzi przez prawo i wielki nakład rekuperowawszy, znowuż do tego kościoła Wiszniewskiego katolickiego powróciwszy, plebana wiary katolickiej temuż kościołowi podawszy, wszystko to do kościoła postąpili...« Zwrócono kościołowi nadaną mu przez Gdygołdowicza włókę ziemi tuż przy kościele, dalej grunt zwany Szelciny (włók 4 morgów 14), różne sianożęcie, wieś Klimy o ćwierć mili od Wiszniewa, wieś Bunie o mil trzy, folwark Urlenięta, wieś Dudki i, co najważniejsza, folwark Otmyty w województwie mińskiem sytuowany, obejmujący do 80 włók, przez Gdygołdowicza nadany. Równie gorliwym opiekunem kościoła okazał się syn Adamowstwa Chreptowiczów Jerzy kasztelan smoleński, następnie wojewoda nowogrodzki. Zniósłszy stary drewniany kościół, wzniósł od fundamentów nowy murowany, rozpocząwszy erekcję w 1637 r. a ukończywszy ją pomyślnie w 1641 r. Konsekrował świątynię Pańską dnia 18 października 1675 r. Mikołaj Słubski sufragan wileński sub titulo Visitationis B. V. Maryae. Dwie po skrzydłach kościoła kaplice stoją do dziś dnia; jedna z nich wzniesiona została pierwej, niż kościół sam, bo w 1626 r. przez Jerzego Chreptowicza, którą następnie z nowowzniesioną świątynią połączono;drugą przymurowano do kościoła 1771 r. Kościół nawiedził pożar dnia 6 października 1777 r. i w kilka lat później odrestaurował go i gontem pokrył Adam Chreptowicz. (...)Liczba parafian wynosiła w 1817 r. dusz męskich i żeńskich ogółem 3.390.(...)” [Czesław Jankowski „Powiat oszmiański : materjały do dziejów ziemi i ludzi” część 1].

GALERIA FOTOGRAFII