Parafia Rzymsko-Katolicka pod wezwaniem Świętego Michała Archanioła w Oszmianie
Oszmiańska świątynia parafialna
Pierwszą świątynię katolicką ufundowaną przez króla Władysława Jagiełłę albo - co rozważa Czesław Jankowski - jego brata księcia Witolda, wybudowano w końcu XIV wieku. Kościoły oszmiańskie odrestaurowano dwukrotnie po zniszczeniach w wieku XVI (najazd moskiewski) i XVII (potop szwedzki). Obecna świątynia parafialna pod wezwaniem Św. Michała Archanioła została znacznie przebudowana w latach 1900-1908 (do roku 1906 powstała podstawowa bryła świątyni, natomiast w kolejnych dwóch latach postawiono dwie charakterystyczne wieże) na podstawie projektu architekta Wacława Michniewicza, który stylem nawiązał do baroku wileńskiego. Oficjalnej konsekracji dokonał abp. wileński ks. Romuald Jałbrzykowski w dniu 13 lipca 1938 roku - podczas ostatniej przed II wojną światową biskupiej wizyty duszpasterskiej dokonanej w parafii oszmiańskiej.
Kościół został zamknięty w roku 1948 (po aresztowaniu ks. Holaka) - parafianie zbierali się przy kościele na modlitwy. Ówczesne władze starały się ostatecznie zniszczyć parafię i symbole wiary, między innymi nakładając znaczny podatek na wspólnotę parafialną, grabiąc i niszcząc inwentarz kościelny oraz podejmując nieskuteczną próbę zerwania krzyży z wież kościelnych. W roku 1950 kościół ostatecznie został zabrany katolikom i przekazany do dyspozycji rejonowego domu kultury, a następnie był wykorzystywany na wieżę ciśnień oraz skład lnu. W latach 1955 - 1959 reaktywował się komitet parafialny, który podjął bezskuteczne działania zmierzające do przywrócenia parafii i zwrot kościoła, kierując podania do: KC KPZR oraz imiennie Nikity Chruszczowa (sekretarza KC KPZR), Nikołaja Bułganina (premiera ZSRR), Klimenta Woroszyłowa (przewodniczącego Prezydium Rady Najwyższej ZSRR), prokuratora generalnego ZSRR, wydziałów kultury w Moskwie i Mołodecznie, rejonowego komitetu wykonawczego w Oszmianie, a także ambasady PRL w Moskwie oraz gazety "Prawda".
W nocy z 23/24 lipca 1959 roku w kościele wybuchł pożar, który częściowo zniszczył świątynię. W lipcu 1969 roku rozpoczęto przebudowę budynku kościoła na fabrykę sprzętu radiowo-telewizyjnego "Elektronika" (między innymi podzielono główną nawę na trzy kondygnacje, a w miejscu ołtarza głównego wybudowano toalety dla robotników). W tym czasie (maj 1970) ostatecznie zerwano krzyże z wież kościelnych. Fabryka rozpoczęła działalność w lipcu 1970 roku.
W roku 1988 ponownie rozpoczęła się batalia o odzyskanie świątyni. W jej ramach delegacja parafian spotkała się w styczniu 1988 roku z panią Łuckowicz z rejonowego komitetu wykonawczego w Oszmianie, a w marcu tego roku z Nikołajem Kołocejem z obwodowego komitetu wykonawczego w Grodnie. W okresie marzec - wrzesień 1988 prowadzono rozmowy w Mińsku, a także zebrano około 2500 podpisów pod listem skierowanym między innymi do Nikołaja Ryżkowa (premiera ZSRR) o zwrot kościoła - w którym podkreślono, że został on zbudowany z funduszy zebranych przez katolików i jest własnością parafian. Świątynia została częściowo przywrócona do sprawowania kultu w roku 1989 (jedna boczna nawa, w pozostałych funkcjonowała dalej fabryka [sic !]), a następnie całkowicie zwrócona parafii. W kolejnych latach [szczególnie intensywnie w okresie 2003 - 2005] przeprowadzono gruntowny remont kościoła, a jego ponowną konsekrację przypomina pamiątkowa tablica.
Budynek kościoła to trójnawowa bazylika, ponad którą – od frontu na nawie głównej - wznoszą się dwie wysokie, ażurowe wieże zakończone krzyżami. Pomiędzy nimi znajduje się wysoka attyka, również zwieńczona krzyżem. Elewację frontową nawy głównej ożywia prostokątny ryzalit zakończony trójkątnym frontonem, pod którym znajduje się napis "TE DEUM LAUDAMUS". Nawy boczne od frontu również posiadają podobne, ale mniejsze ryzality oraz ścianki – attyki. Z tyłu budynku kościoła znajduje się pięcioboczna apsyda (z centralnie umieszczonym na niej krzyżem i figurą Chrystusa Ukrzyżowanego) oraz boczne zakrystie.
Wewnątrz świątyni zostały umieszczone tablice epitafijne: poświęcone ks. Walerianowi Holakowi – proboszczowi i dziekanowi oszmiańskiemu zamordowanemu przez NKWD [odsłonieta w 1992 roku], Józefowi Staniewiczowi – ostatniemu burmistrzowi Oszmiany w latach II RP oraz żołnierzom 8 Oszmiańskiej Brygady Armii Krajowej ,,Tura" [odsłonięta w 1992 roku].
Zobacz opisy parafii dekanatu oszmiańskiego z roku 1784. Parafia OSZMIANA od strony 75.
[praca magisterska Pani Iwony Siwickiej napisana pod kierunkiem prof. dr hab. J. Maroszka na Uniwersytecie w Białymstoku - udostępniona na stronie Podlaskiej Biblioteki Cyfrowej]
Księża Proboszczowie i Wikariusze oraz pozostali księża pracujący w parafii oszmiańskiej [lista w trakcie uzupełniania]
Proboszczowie i administratorzy:
ks. Jan Puzyna [aktualny Proboszcz]
ks. Krzysztof Janas [1994 do 1999 roku]
ks. Benedykt Wisiński SDB [1992 do 1994]
ks. Antoni Rafałko SDB [1990 do 1991]
ks. Walerian Holak [1928 do 1948]
ks. Czesław Witalis Górski [1912 do ok.1924]
ks. Józef Żero [1908 do 1912]
ks. Juliusz Ejdziatowicz [1904 do 1908]
ks. Michał Aborowicz [?1901-?1904]
ks. Kazimierz Sajkowski [?1872-1901]
ks. Mikołaj Iszora [I połowa XVII wieku]
ks. Wojciech Tabor [II połowa XV wieku]
Pozostali kapłani występujący w księgach parafialnych i/lub wykazach diecezjalnych:
ks. Aleksander Bogdanowicz [2010]- wikary
ks. Paweł Pawlukiewicz [2009]- wikary
ks. Andrzej Burak [2002]- wikary
ks. Paweł Szańczuk [1999?] - wikary
ks. Paweł Goliński [1997] - wikary
ks. Józef Hańczyc [1995 - 1996] - wikary
ks. Jacek Żurawski SDB [1993 -1995] - wikary
ks. Nikodem Dubrowka [1939] - prefekt
ks. Józef Olechno [1938 do 1939] - prefekt
ks. Józef Alchimowicz [1937 do 1939] - prefekt
ks. Józef Malinowski [1937 do 1939] - prefekt
ks. Wiktor Judycki [1936 do 1938] - prefekt
ks. Józef Bielawski [1936] - prefekt
ks. Stanisław Sieluk [ 1934 do 1937] - prefekt
ks. Stanisław Wysiadłowski [ 1934 do 1937] - wikary
ks. Mieczysław Paszkiewicz [1931 do 1934] - prefekt
ks. Edward Godlewski [1932 do1934] - wikary
ks. Jan Mianowski [1929 do 1931] - wikary
ks. Władysław Grzegorski [1919]- wikary (kapłan diecezji mohylowskiej)
ks. Henryk Harasimowicz [1919-1931] - prefekt
ks. Zygmunt Żejdis [1927 do 1928] – wikary
ks. Stanisław Majewski [1919 do 1920] – wikary i prefekt
ks. Franciszek Piotrowicz [1912 do 1915] - wikary
ks. Stanisław Mikulski [1913 - 1916] – wikary
ks. Ksawery Bobrowski [1910 do 1912] - wikary i prefekt
ks. Józef Kropiwnicki [1909 do 1912]
ks. Jan Skrodzis [1909- 1910] – wikary i prefekt
ks. Józef Chlewiński [1908 do 1909] - wikary
ks. Jan Węckiewicz [1907] - wikary
ks. Witold Zaniewski [1905 do 1906] - wikary
ks. Edward Dokurno [1905] - wikary
ks. Adam Łojko [1872] – wikary
ks. Tadeusz Mieszkowski [1872] - wikary
ks. Jan Naruszys - wikary [II połowa XIX w.]
GALERIA ZDJĘĆ
Zapraszam do oglądania oraz współtworzenia galerii zdjęć poświęconych Parafii w Oszmianie. Jeśli Twój żywioł to genealogia albo po prostu posiadasz w swoich zbiorach lub natrafiłeś w Internecie na fotografie dokumentujące wydarzenia z historii lub obecnych chwil parafii albo ukazujące świątynię parafialną lub jej wyposażenie to podziel się nimi na tym portalu.
GALERIA ZDJĘĆ Z RENOWACJI KOŚCIOŁA W ROKU 1937
GALERIA ZDJĘĆ Z PRZEBUDOWY KOŚCIOŁA NA FABRYKĘ W CZASACH SOWIECKICH
AKTUALNOŚCI Z ŻYCIA PARAFII
Zapraszam do zapoznania się z aktualnościami z życia Parafii rzymsko-katolickiej pod wezwaniem Św. Michała Archanioła w Oszmianie.